အရာရာအနီေရာင္လႊမ္းေနတယ္။ ဘရပ္ဆဲလ္ၿမိဳ႕ေတာ္က ပရိသတ္၄၂,၀၀၀ ဝင္ဆံ့တဲ့ ေဘာ္ဒူအင္းဘုရင္ အားကစားကြင္းႀကီးရဲ႕ ပြဲၾကည့္စင္တစ္ခုလံုး နီျမန္းေတာက္ပေနတယ္။ လူတိုင္းလူတိုင္းက ျမက္ခင္းျပင္ေပၚမွာ ေျပးလႊားလႈပ္ရွားေနတဲ့ အနီေရာင္ဂ်ာစီဝတ္အသင္းကို အူလိႈက္သည္းလိႈက္အားေပးေနၾကတယ္။ အနီေရာင္အသင္း တစ္ဂိုးသြင္းလုိက္တိုင္း ပရိသတ္ေတြကစိတ္လႈပ္ရွားျခင္းႀကီးစြာနဲ႔ ေကာင္းခ်ီးေပးေအာ္ဟစ္ေနၾကတယ္။ တကယ္ေတာ့ အစၥေရးနဲ႔ကစားတဲ့ ပြဲစဥ္ဟာ ဘယ္လ္ဂ်ီယံလက္ေရြးစင္ အသင္းအတြက္ အႏိုင္အ႐ံႈးရလဒ္အေရးမပါေတာ့ပါဘူး။ သူတို႔ဟာ ဒီပြဲႏုိင္သည္ျဖစ္ေစ၊ ႐ံႈးသည္ျဖစ္ေစ ဥေရာပဖလားမွာ ပါဝင္ကစားဖို႔ ေျခစစ္ပြဲေအာင္ျမင္ထားၿပီးသား ျဖစ္ပါတယ္။
ဒါေပမဲ့ ဘယ္လ္ဂ်ီယံတစ္သင္းလံုး အိမ္ခံပရိသတ္ေရွ႕ေမွာက္မွာ အစြမ္းကုန္အားထည့္ႀကိဳးစားၿပီး အႏုိင္ကစားခဲ့တယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ ဒီႏိုင္ပြဲဟာ သူတို႔ကို ကမၻာ့နံပါတ္တစ္လက္ေရြးစင္ ေဘာလံုးအသင္းအျဖစ္ ထည္ထည္ဝါဝါရပ္တည္ခြင့္ရေအာင္ တြန္းပို႔ေပးမွာ ျဖစ္တာေၾကာင့္ပါပဲ။ သမိုင္းေၾကာင္းအရ ခမ္းခမ္းနားနားမရွိလွတဲ့ ဘယ္လ္ဂ်ီယံ လက္ေရြးစင္အသင္းအတြက္ေတာ့ ဒါဟာ အိပ္မက္ဆန္လြန္းေနပါတယ္။ဒါေၾကာင့္လည္း ဘယ္လ္ဂ်ီယံဟာ အစၥေရးကို ၃-၁ ဂိုးနဲ႔ အႏုိင္ရေအာင္ အစြမ္းကုန္ကစားခဲ့ျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဒ႐ိုက္စ္မာတန္၊ ကီဗင္ဒီဘရြမ္း၊ အီဒင္ဟာဇက္တို႔ရဲ႕ သြင္းဂိုးေတြနဲ႔ ေအာင္ပြဲခံအၿပီးမွာေတာ့ ပရိသတ္ေတြ အားလံုးက ေသာင္းေသာင္းျဖျဖ ေကာင္းခ်ီးဩဘာေပးၾကတယ္။ ဘယ္လ္ဂ်ီယံေဘာလံုးအဖဲြ႕ခ်ဳပ္ရဲ႕ လူမႈကြန္ရက္ တာဝန္ခံေတြက ကမၻာ့နံပါတ္ (၁) ျဖစ္လာေၾကာင္း စာေရးထားတဲ့ ေအာင္ပြဲခံအသင္းဓာတ္ပံုကို တြစ္တာမွာ ခ်က္ခ်င္းလႊင့္တင္ၿပီး ေမာ္ႂကြားလိုက္တယ္။ ဘယ္လ္ဂ်ီယံဟာ ကမၻာ့နံပါတ္(၁) ျဖစ္လာပါၿပီ။ အာဂ်င္တီးနားနဲ႔ ဂ်ာမနီတို႔ဟာ အထင္ကရ ႏုိင္ငံတကာ ဆုဖလားတစ္လံုးမွ မရဖူးတဲ့ ေဘာလံုးႏုိင္ငံေလးရဲ႕ ေနာက္ေကာက္ခ်ျခင္းကို ခံလုိက္ရၿပီ ျဖစ္ပါတယ္။
ေျပာင္းလဲမႈေတြရဲ႕အစ
လြန္ခဲ့တဲ့ ရာစုႏွစ္ဝက္ေလာက္ကို ျပန္ၾကည့္ရင္ ဘယ္လ္ဂ်ီယံဆိုတာ ဥေရာပမွာ ဖ်က္ျမင္းအဆင့္ေတာင္ သတ္မွတ္ခံရဖို႔ မေသခ်ာတဲ့ အသင္းတစ္သင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဘယ္လ္ဂ်ီယံလက္ေရြးစင္ေတြဟာ ဥေရာပလိဂ္ၿပိဳင္ပြဲေတြမွာ ေနရာတစ္ခုရယူႏုိင္ေပမယ့္ ထည္ထည္ဝါဝါေတာက္ေတာက္ႂကြားႂကြားေတာ့ မျဖစ္ခဲ့ပါဘူး။ ဘယ္လ္ဂ်ီယံပရိသတ္ေတြဟာ အနီေရာင္နတ္ဆိုးေတြ (Red Devils)လုိ႔ ခ်စ္စႏိုးေခၚေဝၚခံရတဲ့ အသင္းကို အဆင့္တစ္ခုမွာ ရပ္တည္ေစခ်င္ေပမယ့္ ႏိုင္ငံတကာစင္ျမင့္နဲ႔ ဘယ္လ္ဂ်ီယံအသင္းၾကား သဟဇာတမျဖစ္မႈက ေတာ္ေတာ္ေလး ကာလရွည္ၾကာေနခဲ့ပါတယ္။
၂၀၀၇ ခုႏွစ္၊ ဇြန္လမွာေတာ့ ဘယ္လ္ဂ်ီယံရဲ႕ ေဘာလံုးအဆင့္အတန္းဟာ ဆိုးဆိုးရြားရြားက်ဆင္းၿပီး ကမၻာ့ေဘာလံုး အဖြဲ႕ခ်ဳပ္ (ဖီဖာ)ရဲ႕ သတ္မွတ္ခ်က္မွာ အဆင့္(၇၁)ထိထိုးက်သြားတယ္။အဲဒီေနာက္မွာေတာ့ ဘယ္လ္ဂ်ီယံ ေဘာလံုးေတာ္လွန္ေရးအစျပဳဖို႔ ေတာင္းဆိုမႈေတြ ျမင့္တက္လာပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ေဘာလံုးအဖြဲ႕ခ်ဳပ္ရဲ႕ စီမံကိုင္တြယ္မႈ အားနည္းခ်က္ေတြ၊ ဘယ္လ္ဂ်ီယံေဘာလံုးသမားေတြရဲ႕ ႏုိင္ငံတကာအေတြ႕အႀကံဳ ေခါင္းပါးမႈေတြေၾကာင့္ ထိုက္သင့္တဲ့ အဆင့္ထိေရာက္လာဖို႔ ႐ုန္းကန္ေနရဆဲ ျဖစ္ေနခဲ့တယ္။
၂၀၁၀ ျပည့္ႏွစ္ ေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ ဘယ္လ္ဂ်ီယံေဘာလံုးေလာကရဲ႕ အလားအလာဟာ ပိုၿပီးပြင့္လန္းစျပဳလာပါတယ္။ ေျခစြမ္းေျခစရွိတဲ့ ဘယ္လ္ဂ်ီယံ လူငယ္ေလးေတြကို အန္ဒါးလက္ခ်္၊ ဂ်န္႔တုိ႔လုိ ျပည္တြင္းကလပ္ေတြက ေမြးထုတ္ေပးႏုိင္ခဲ့ၿပီး ဥေရာပတစ္ခြင္မွာ ေျခဆန္႔စျပဳလာတယ္။ လက္ေရြးစင္အသင္းမွာလည္း လူေဟာင္းႀကီးေတြ ေနရာမွာ ေသြးသစ္ေလာင္းအစားထိုးမယ့္ စီမံကိန္းေတြစၿပီး ပီျပင္လာတယ္။ အဓိကအက်ဆံုး အေျပာင္းအလဲတစ္ခ်က္ကေတာ့ ၂၀၁၂ မွာ မက္ဝီလ္ေမာ့တ္စ္ကို နည္းျပအျဖစ္ ခန္႔အပ္လုိက္ျခင္းပါပဲ။
လူငယ္စီမံကိန္းရဲ႕ အသီးအပြင့္မ်ား
ဘယ္လ္ဂ်ီယံလက္ေရြးစင္ အသင္းမွာ လက္ေထာက္နည္းျပအျဖစ္ သံုးႏွစ္ေလာက္ တာဝန္ယူခဲ့ဖူးျခင္းက နည္းျပရာထူးကို ဆက္ခံခ်ိန္မွာ ဝီလ္ေမာ့တ္စ္အတြက္ အမ်ားႀကီး အက်ိဳးထူးေစခဲ့တယ္။ သူက ဘယ္လ္ဂ်ီယံဟာ အလံုးစံု ေျပာင္းလဲမႈေတြ လိုအပ္ေနၿပီ ဆိုတာကို သိတယ္။ အဖြဲ႕ခ်ဳပ္နဲ႔ ညႇိႏိႈင္းၿပီး လူေဟာင္းေတြ ေနရာမွာ ေသြးသစ္ေတြကို အစားထုိးၿပီး အမာခံထားဖဲြ႕စည္းဖို႔ ဆံုးျဖတ္ခဲ့တယ္။ တာဝန္ရွိသူေတြကလည္း ဝီလ္ေမာ့တ္စ္ရဲ႕ လုပ္ရပ္ေတြကို ေထာက္ခံအားေပးခဲ့ပါတယ္။
ဒီလုိနဲ႔ ဒန္နီရယ္လ္ဗန္ဘုိင္တန္တုိ႔ မ်ိဳးဆက္ကို ျဖည္းျဖည္းခ်င္းဖယ္ထုတ္ၿပီး လူငယ္ေတြျဖစ္တဲ့ အီဒင္ဟာဇက္၊ ေမာ္႐ိုဖယ္လိုင္နီ၊ မူဆာဒမ္ဘီလီ၊ စတီဗန္ဒီေဖာတုိ႔ တစ္သိုက္ကို ဝီလ္ေမာ့တ္စ္က စင္တင္လာခဲ့ပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ ဒါဟာ ဘယ္လ္ဂ်ီယံအတြက္ ေခတ္သစ္တစ္ခုု အစပ်ိဳးဖို႔ အခ်ိန္အခါ တိုက္ဆိုင္ခဲ့တယ္လုိ႔လည္း ဆိုရမွာပါ။ အရင္က ဘယ္လ္ဂ်ီယံ ကစားသမားေတြဟာ ဥေရာပရဲ႕ ဒုတိယတန္းစား၊ တတိယတန္းစားကလပ္ေတြမွာပဲ ေနရာရေလ့ ရွိေပမယ့္ ၂၀၁၀ ေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ ထိပ္တန္းကလပ္ေတြမွာ ေပၚေပၚလြင္လြင္ ေျခစြမ္းျပစျပဳလာၿပီ။ ႏုိင္ငံတကာအေတြ႕အႀကံဳေတြ ရလာၿပီ။ ဝီလ္ေမာ့တ္စ္အတြက္ေတာ့ ဒီလိုလူငယ္ေတြကို ဦးေဆာင္ၿပီး ယံုယံုၾကည္ၾကည္ ေနရာေပးရတဲ့ သတၱိပဲလိုအပ္ခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။
လူငယ္ေတြရဲ႕ ေျခစြာမႈနဲ႔အတူ ဘယ္လ္ဂ်ီယံဟာ ၂၀၁၄ ကမၻာ့ဖလားေျခစစ္ပြဲ ေအာင္ျမင္ၿပီး ကမၻာ့ေဘာလံုး ဇာတ္ခံုေပၚတစ္ေက်ာ့ျပန္ ေရာက္ရွိလာတယ္။ ဒါဟာ ၂၀၀၂ ေနာက္ပိုင္း အဓိကၿပိဳင္ပြဲႀကီးတစ္ရပ္မွာ အနီေရာင္နတ္ဆိုးေတြ ပထမဆံုးအႀကိမ္ ျပန္လည္ယွဥ္ၿပိဳင္ခြင့္ရလာတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဘယ္လ္ဂ်ီယံဟာ ကြာတားဖုိင္နယ္အဆင့္ထိ တက္ခဲ့ၿပီးမွ ခ်န္ပီယံျဖစ္လာမယ့္ ဂ်ာမနီကို ကပ္ၿပီး အေရးနိမ့္ခဲ့တာပါ။ ဆက္တုိက္ဆိုသလိုပဲ ၂၀၁၆ ဥေရာပဖလားၿပိဳင္ပြဲအတြက္လည္း ေျခစစ္ပြဲေတြမွာ အုပ္စုဗိုလ္အျဖစ္ ရပ္တည္ၿပီး ပါဝင္ယွဥ္ၿပိဳင္ခြင့္ရလာတာ ျဖစ္ပါတယ္။
အခုဆိုရင္ ဘယ္လ္ဂ်ီယံရဲ႕ အဓိက ကစားသမား အမ်ားစုဟာ အသက္ (၂၅) ႏွစ္ကေန (၂၇) ႏွစ္ၾကား အရြယ္ေကာင္းေတြ ျဖစ္ေနပါၿပီ။ ေနာက္ထပ္ ေလးငါးႏွစ္ေလာက္ လက္ေရြးစင္အသင္းမွာ ေဒါင္ေဒါင္ျမည္သံုးလို႔ရေနၾကဦးမွာပါ။ အသင္းေခါင္းေဆာင္ ဗင္းဆင့္ကြမ္ပနီေတာင္ အသက္ (၂၉) ႏွစ္ပဲရွိပါေသးတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဒီကစားသမားေတြဟာ လာမယ့္ႏွစ္ေတြထိ အသင္းမွာ ပထမေနရာ အာမခံခ်က္ရွိေနမယ္ဆိုၿပီး ေပါ့ဆေနလုိ႔ မရပါဘူး။ လူငယ္ေတြကို ပြဲထုတ္ေနရာေပးျခင္းရဲ႕ ေအာင္ျမင္မႈအရသာကို သိသြားၿပီျဖစ္တဲ့ ဝီလ္ေမာ့တ္စ္ဟာ ေနာက္ထပ္မ်ိဳးဆက္အသစ္တစ္ခုကို အဆင္သင့္ ျပင္ထားၿပီးပါၿပီ။
႐ိုမီလူလူကာကူနဲ႔ သီေဘာက္ေကာ္တြိဳက္စ္တို႔ဟာ အသက္ (၂၃) ႏွစ္ေအာက္ ကစားသမားေတြ ျဖစ္ေပမယ့္ ဘယ္လ္ဂ်ီယံလက္ေရြးစင္အသင္းမွာ ေနရာအခုိင္အမာ ရေနပါၿပီ။ အက္ဒ္နန္ယာႏူဇက္၊ ယူရီတိုင္လီမန္စ္၊ ဒီေဗာ့ခ္ အိုရီဂီ၊ ဇာကာရီရာဘက္ကာလီ၊ လီယန္ဒါ ဒန္ဒြန္ကာတို႔လို အသက္ (၂၀)ဝန္းက်င္ ခ်ာတိတ္ေတြကလည္း လက္ေရြးစင္အဆင့္မွာ တျဖည္းျဖည္း ထိုးေဖာက္ပါဝင္လာေနၿပီ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဝီလ္ေမာ့တ္စ္ဟာ သူ႔ရဲ႕အသင္းကို မ်ိဳးဆက္မျပတ္ေအာင္ စနစ္တက် ႀကိဳတင္စီမံထားတာ သိသာပါတယ္။ လူငယ္ေသြးသစ္ေတြ ေမြးထုတ္ေပးျခင္းရဲ႕ အက်ိဳးေက်းဇူး အသီးအပြင့္ေတြကို အသင္းက လက္ေတြ႕ခံစားခဲ့ရၿပီး အခုအခ်ိန္မွာေတာ့ ကမၻာ့ေဘာလံုးေလာကရဲ႕ ထိပ္တန္းအဆင့္ကို ေရာက္ရွိလာတာ ျဖစ္ပါတယ္။
သမိုင္းသစ္ကို ဖန္တီးျခင္း
ဘယ္လ္ဂ်ီယံအသင္းဟာ ၂၀၁၆ ဥေရာပဖလား ေျခစစ္ပြဲေတြမွာ ေဝးလ္စ္၊ ေဘာ့စ္နီးယားဟာ ဇီဂိုးဗီးနား၊ အစၥေရး၊ ဆိုက္ပရပ္စ္၊ အန္ဒိုရာတို႔နဲ႔အတူ ပါဝင္ခဲ့ပါတယ္။ ဒီအုပ္စုမွာ ေဝးလ္စ္ဟာ မထင္မွတ္ဘဲ ေျခစြမ္းျပႏုိင္ခဲ့ၿပီး ၂၀၁၅ ဇြန္လထဲမွာေတာ့ အိမ္ကြင္းမွာ ဘယ္လ္ဂ်ီယံကို အႏုိင္ရခဲ့တယ္။ ဒါဟာ ဘယ္လ္ဂ်ီယံရဲ႕ တစ္ပြဲတည္းေသာ ေျခစစ္ပဲြအ႐ံႈးပါ။ ဘယ္လ္ဂ်ီယံဟာ ၁၀ ပြဲကစားၿပီး ၈ ပြဲႏိုင္၊ ႏွစ္ပြဲသေရဆိုတဲ့ ရလဒ္နဲ႔ ျပတ္ျပတ္သားသားေျခစစ္ပြဲေအာင္ျမင္ခဲ့တယ္။ ေ၀းလ္စ္ကလည္း အုပ္စုဒုတိယေနရာရၿပီး ဘယ္လ္ဂ်ီယံနဲ႔အတူ ျပင္သစ္ေျမကို ခ်ီတက္ခြင့္ရခဲ့ပါတယ္။
ေျခစစ္ပြဲကာလမွာ ေတာက္ေလွ်ာက္ ေျခစြာခဲ့တာေၾကာင့္ ဘယ္လ္ဂ်ီယံဟာ ဖီဖာအဆင့္ သတ္မွတ္ခ်က္မွာ တရိပ္ရိပ္ျမင့္တက္လာခဲ့တယ္။ ၂၀၁၅ ေအာက္တိုဘာလဆန္းမွာေတာ့ ဘယ္လ္ဂ်ီယံဟာ ဖီဖာရဲ႕ အဆင့္(၃)ေနရာထိ ေရာက္ေနပါၿပီ။ ဒါဟာ ၁၉၂၀ စက္တင္ဘာက ကမၻာ့အဆင့္(၂)ေနရာမွာ ရပ္တည္ခဲ့တဲ့ေနာက္ပိုင္း ဒါဟာ အသင္းရဲ႕ အျမင့္ဆံုးအဆင့္ တက္လွမ္းမႈ ျဖစ္ပါတယ္။ ၁၉၂၀ ျပည့္ႏွစ္တုန္းကေတာ့ ဘယ္လ္ဂ်ီယံဟာ ေခတ္ေဟာင္း အိုလံပစ္မွာ ေရႊတံဆိပ္ဆြတ္ခူးခဲ့တာေၾကာင့္ အဆင့္ျမင့္ျမင့္ရပ္တည္ခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။
ဘယ္လ္ဂ်ီယံဟာ ၂၀၁၅ ေအာက္တိုဘာ ၁၀ ရက္မွာ အန္ဒိုရာကို အေဝးကြင္းမွာ ၄-၁ ဂိုးနဲ႔ ျပတ္ျပတ္သားသားအႏုိင္ရခဲ့တဲ့ေနာက္ ဥေရာပဖလားအတြက္ လြတ္လြတ္ကၽြတ္ကၽြတ္ေျခစစ္ပြဲ ေအာင္သြားခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ မထင္မွတ္တဲ့ အေျပာင္းအလဲတစ္ခု ျဖစ္လာတယ္။ လက္ရွိ ကမၻာ့အဆင့္(၁)နဲ႔(ႏွစ္)ေနရာက အာဂ်င္တီးနားနဲ႔ ဂ်ာမနီတို႔ ႏွစ္သင္းလံုးေျခစစ္ပြဲမွာ ႐ံႈးပြဲေတြ ေတြ႕ခဲ့တာပါပဲ။ ဒါေၾကာင့္ အစၥေရးကိုသာ အႏုိင္ကစားႏုိင္ရင္ ႏုိဝင္ဘာအတြက္ ဖီဖာအဆင့္ သတ္မွတ္ခ်က္မွာ ဘယ္လ္ဂ်ီယံက ထိပ္ဆံုးေနရာရပ္တည္ႏုိင္ဖို႔ လမ္းပြင့္လာခဲ့တယ္။ ဘယ္လ္ဂ်ီယံကစားသမားေတြကလည္း ဒီအခြင့္အေရးကို လက္လႊတ္မခံခဲ့ပါဘူး။ နီျမန္းတဲ့ လက္ေရြးစင္အသင္း ဂ်ာစီကို ဂုဏ္ယူစြာ ဝတ္ဆင္ရင္း အိမ္ကြင္းပရိသတ္ေရွ႕ေမွာက္မွာ ကမၻာ့အဆင့္တစ္ေနရာကို အရယူႏုိင္ခဲ့ပါၿပီ။ ကမၻာ့ဖလားနဲ႔ ဥေရာပဖလားလို အထင္ကရ ၿပိဳင္ပြဲႀကီးေတြမွာ ဘာေအာင္ျမင္မႈမွ မရဖူးတဲ့၊ တစ္ခ်ိန္က ကမၻာ့အဆင့္(၇၁)ထိ က်ဆင္းသြားဖူးတဲ့ အသင္းေလး တစ္သင္းဟာ အခုေတာ့ သမိုင္းဝင္အခိုက္အတန္႔ တစ္ခုကို ဂုဏ္ယူစြာ ျဖတ္သန္းႏုိင္ခဲ့ၿပီ ျဖစ္ပါတယ္။
ဘယ္လ္ဂ်ီယံရဲ႕ အလားအလာ
ေအာင္ျမင္မႈအစဥ္အလာေကာင္းေတြမရွိေသးတဲ့ အသင္းတစ္သင္းက ကမၻာ့အဆင့္တစ္ ေနရာကို ေရာက္လာတာ မထုိက္တန္ေၾကာင္း ေဝဖန္မႈေတြလည္း ရွိေကာင္း ရွိပါလိမ့္မယ္။ ဒါေပမဲ့ ဘယ္လ္ဂ်ီယံဟာ ဥေရာပမွာေရာ ကမၻာမွာပါ စိတ္လႈပ္ရွားစရာ အေကာင္းဆံုး အသင္းတစ္သင္းျဖစ္လာၿပီဆိုတာကို ျငင္းမရပါဘူး။ နည္းျပ ဝီလ္ေမာ့တ္စ္ဟာ ကမၻာ့ထိပ္တန္းအဆင့္မွာ မရွိေသးဘူးလို႔ သတ္မွတ္ႏုိင္ေပမယ့္ ဘယ္လ္ဂ်ီယံအသင္းနဲ႔ ပတ္သက္သမွ် အေသးစိတ္ ႏိႈက္ႏိႈက္ခၽြတ္ခၽြတ္နားလည္ သိရွိထားျခင္းက အားသာခ်က္တစ္ရပ္ ျဖစ္ပါတယ္။
၂၀၁၄ ကမၻာ့ဖလားတုန္းက ဘယ္လ္ဂ်ီယံဟာ ခ်န္ပီယံေလာင္း အသင္းတစ္သင္းအျဖစ္ ထင္ေၾကးေပးခံခဲ့ရတဲ့ထိ အရွိန္အဝါ ႀကီးမားလာခဲ့ၿပီး ၂၀၁၆ ဥေရာပ ဖလားမွာလည္း အားလံုးရဲ႕ စိတ္ဝင္တစားေစာင့္ၾကည့္ျခင္းကို ခံေနရမွာ အေသအခ်ာပါပဲ။ ေရရွည္စီမံကိန္းေတြကို စည္းစနစ္က်က် အေကာင္အထည္ ေဖာ္ႏုိင္ခဲ့ျခင္းနဲ႔ လူငယ္ေတြအေပၚ ယံုၾကည္ေနရာေပးခဲ့ျခင္းေတြဟာ ဘယ္လ္ဂ်ီယံ ေဘာလံုးေလာကကို ေရျမင့္ၾကာတင့္ေစတဲ့ အဓိကအခ်က္ေတြပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီအေျခခံအေၾကာင္းတရားေတြကို မေျပာင္းလဲေသးဘဲ ေရွ႕ဆက္မယ့္ နတ္ဆိုးနီတို႔ရဲ႕လမ္းဟာ တလက္လက္ေတာက္ပေနဦးမွာ သံသယရွိစရာမလုိပါဘူး။
လာျခင္းေကာင္းတဲ့ ႏိုဝင္ဘာ
အခုအခ်ိန္မွာေတာ့ ဘယ္လ္ဂ်ီယံအသင္းသားေတြေရာ၊ ဘယ္လ္ဂ်ီယံႏုိင္ငံသားအားလံုးပါ ျပကၡဒိန္ေတြကို ေအာင့္အည္းေရတြက္ရင္း ႏိုဝင္ဘာလေရာက္လာမယ့္ အခ်ိန္ကို ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနၾကေတာ့မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ႏိုဝင္ဘာရဲ႕ ဖီဖာအဆင့္သတ္မွတ္ခ်က္မွာ ကမၻာ့အင္အားႀကီး ေဘာလံုးႏုိင္ငံေတြျဖစ္တဲ့ ဘရာဇီး၊ ဂ်ာမနီ၊ အီတလီ၊ အဂၤလန္၊ အာဂ်င္တီးနားတို႔ အားလံုးဟာ အစဥ္အလာပိုင္းအရ ေတာက္ေတာက္ႂကြားႂကြားမရွိခဲ့တဲ့ အနီေရာင္ ေဘာလံုးအသင္းတစ္သင္းကို ေမာ္ၾကည့္ရေတာ့မွာ ျဖစ္ပါတယ္။
ဘယ္လ္ဂ်ီယံဟာ ဖီဖာရဲ႕ အမွတ္ေပးတြက္ခ်က္မႈအရ ကမၻာ့နံပါတ္(၁)နရာကို ေရာက္ကိုေရာက္လာေတာ့မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ တရားဝင္သတ္မွတ္ခ်က္ ထြက္ေပၚလာမယ့္ ႏိုဝင္ဘာလကို အျမန္ဆံုးေရာက္ဖုိ႔ေတာ့ အားလံုးက စိတ္ေစာေနၾကမွာ အမွန္ပါပဲ။ အနီေရာင္တပ္ဖြဲ႕ဝင္ေတြနဲ႔ ေထာက္ခံအားေပးသူ ပရိသတ္ေတြ အတြက္ေတာ့ အျမင့္ဆံုး ရပ္တည္မႈကို လက္ေတြ႕ေဆာင္ၾကဥ္းယူလာမယ့္ ႏိုဝင္ဘာလဟာ လာျခင္းေကာင္းတဲ့ အနာဂတ္တစ္ခု ျဖစ္လာမွာ ေသခ်ာပါတယ္
7daydaily
ေအာင္ျမင့္ျမတ္
No comments:
Post a Comment